Αγριμόνιο

Αγριμόνιο (agrimonia eupatoria): Η κοινή ονομασία του αγριμόνιου είναι ασπροζάκι ή φωνόχορτο. Έχει κίτρινα άνθη (το καλοκαίρι) και μεγάλα οδοντωτά φύλλα, λιγάκι χνουδωτά.Η συγκομιδή του γίνεται τον Ιούνιο και τον Οκτώβριο, ενώ χρησιμοποιούνται τα φύλλα αλλά και τα στελέχη του.
Ιδιότητες:
Το αγριμόνιο είναι στυπτικό και επουλωτικό των πληγών. Αποτελεί φάρμακο κατά της χρόνιας φαρυγγίτιδας και κατά της διάρροιας, ενώ θεωρείται ότι είναι και κατά του διαβήτη. Με αφέψημα του αγριμονίου γίνονται γαργάρες. Το τσάι των φύλλων του είναι κατά της ημικρανίας, της δυσπεψίας και της διάρροιας. Συνιστάται επίσης και ως αποτελεσματικό φάρμακο για τα πρηξίματα, στραμπουλήγματα, και για τους μώλωπες. Για τις περιπτώσεις αυτές, μπορεί να παρασκευασθεί μία πάστα με ξίδι, πίτουρα και φύλλα αγριμονίου.Το αγριμόνιο χρησιμοποείται επίσης κατά των κολικών, των εμετών και κατά του βήχα. Το αφέψημα, είναι επίσης χρήσιμο και για τους ασθματικούς και κατά της νεφρίτιδος και του χρόνου πνευμονικού κατάρρου. Είναι επίσης κατά της αιματουρίας και των δερματικών παθήσεων. Λειτουργεί ευεργετικά στις παθήσεις του συκωτιού και της σπλήνας.Το συναντάμε στην Ελλάδα, σε μέρη που υπάρχει υγρασία.

ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ

Το τριαντάφυλλο έχει αγαπηθεί για την ομορφιά του από όλους τους λαούς, ενώ οι αρχαίοι Έλληνες και Ρωμαίοι το είχαν θεοποιήσει, δίνοντάς του τη μορφή της θεάς του έρωτα και της ομορφιάς, της Αφροδίτης. Άλλωστε, ο μύθος λέει ότι το πρώτο τριαντάφυλλο γεννήθηκε από τα δάκρυα της θεάς για το χαμό του αγαπημένου της Άδωνι. Πέρα από την εμφανή ομορφιά του, όμως, το ευωδιαστό αυτό λουλούδι κρύβει πολύτιμα συστατικά, ιδιαίτερα ευεργετικά για την επιδερμίδα.

Το αιθέριο έλαιο τριαντάφυλλο
To ροδέλαιο είναι ένα από τα πιο πολύπλοκα έλαια, καθώς περιέχει περίπου 500 ενεργά συστατικά! Θεωρείται από τα καλύτερα υλικά για την αναδόμηση της επιδερμίδας. Βοηθά σημαντικά το γηρασμένο δέρμα, το δέρμα με ρυτίδες, κοκκινίλες ή ακόμη και έκζεμα (κυρίως στα παιδιά), καθώς:
● Είναι πλούσιο σε λινολεϊκό και λινολενικό οξύ, κάτι που του προσδίδει σημαντικές αναπλαστικές, ενυδατικές και μαλακτικές ιδιότητες, ενώ ταυτόχρονα σχηματίζει μια προστατευτική μεμβράνη πάνω στην επιδερμίδα.
● Συντελεί στην αναδόμηση των κυττάρων, βελτιώνοντας την υφή της επιδερμίδας.
● O καρπός της αγριοτριανταφυλλιάς είναι μια από τις πλουσιότερες πηγές βιταμίνης C, εμφανίζοντας έτσι σημαντική επανορθωτική δράση σε λεπτές γραμμές και χρωματικές αλλοιώσεις της επιδερμίδας. Συγχρόνως βοηθά στην ομοιόμορφη κατανομή της μελανίνης και προσδίδει λάμψη και φωτεινότητα στην επιδερμίδα.

Το άγριο τριαντάφυλλο είναι αντισηπτικό, τονωτικό και αφροδισιακό. Χρησιμοποιείται εκτεταμένα για τη φροντίδα της επιδερμίδας, για τις θεραπευτικές και αναγεννητικές του ιδιότητες. Το άγριο τριαντάφυλλο είναι γνωστό για τα υψηλά επίπεδα φυσικής βιταμίνης C που περιέχει, τη σημαντική βοήθεια που δίνει στην αρθρίτιδα, αλλά και γενικότερα για τις θετικές επιδράσεις του στον οργανισμό.

ΙΒΙΣΚΟΣ

Hibiscus rosa sinensis. Η χρήση των ιβίσκων δεν είναι μόνο διακοσμητική αλλά και φαρμακευτική, τουλάχιστον στην παραδοσιακή ιατρική. Βασισμένοι πάνω σ' αυτό οι σύγχρονοι επιστήμονες ανακάλυψαν μετά από έρευνες ότι ο ιβίσκος μπορεί να περιορίσει τη χοληστερόλη. Οι ερευνητές λένε ότι ένα εκχύλισμα, προερχόμενο από άνθη ιβίσκου, μπορεί να έχει τα ίδια ευεργετικά αποτελέσματα για την υγεία της καρδιάς, όπως έχουν το κόκκινο κρασί και το τσάι. Χρησημοποιείται ως αγγειοδιασταλτικό, για ρύθμιση του κυκλοφορικού, το ζάχαρο και, την άμυνα οργανισμού.

ΕΥΚΑΛΥΠΤΟΣ ΦΥΛΛΟ

Ο ευκάλυπτος (Eucalyptus guniie) είναι αειθαλές δέντρο 12-15 μ. που όμως βρίσκεται και σαν θάμνος πυκνά διακλαδισμένος. Τα άνθη του ευκαλύπτου είναι λευκά, αρωματισμένα.Τα φύλλα των καινούριων κλαδιών είναι πράσινα ωχρά και των παλιών κλαδιών γκριζο-πράσινα. Χρησιμοποιούνται για την παρασκευή αφεψήματος με αντιπυρετικές ιδιότητες αλλά και για αρωματικά λουτρά. Η χρήση του, είτε ως αφεψήματος, είτε ως αιθέριου ελαίου, έχει σπουδαίες θεραπευτικές ιδιότητες, είναι κυρίως αντισηπτική, μικροβιοκτόνα, απολυμαντική και βοηθητική για το αναπνευστικό σύστημα.
Τα φύλλα του ευκαλύπτου περιέχουν τανίνη, μία πικρή ουσία, μία φλαβονική χρωστική (ευκαλυπτίνη), ένα βαλσαμικό αιθέριο έλαιο, που περιέχει κυρίως κινεόλη ή ευκαλυπτόλη και μία πικρή ρητίνη

Ιστορία:

Παραδοσιακό γιατρικό των ιθαγενών της Αυστραλίας για τους πυρετούς. Στην Ελλάδα το πρώτο δένδρο φυτεύτηκε στο βοτανικό κήπο Αθηνών το 1864 και στη συνέχεια διαδόθηκε σε όλο το κράτος λόγω των εξυγιαντικών του ιδιοτήτων.

Ιδιότητες:

Αντισηπτικό, αποσμητικό, αποχρεμπτικό, διεγερτικά, αντι-μικροβιακών, αντι-σπασμωδικός, αντιπυρετικό.

Οι ιδιότητες των φύλλων του ευκάλυπτου είναι αντισηπτικές και βακτηριοκτόνες και χρησιμοποιούνται κυρίως για εισπνοές των ατμών μετά από βρασμό με νερό, σε περιπτώσεις προβλημάτων του αναπνευστικού συστήματος, κρυολογημάτων, καταρροής, όταν θέλουμε να προκαλέσουμε υπεραιμία του πνευμονικού παρεγχύματος, σε περιπτώσεις βήχα, άσθματος, βρογχίτιδας κτλ.

Οι τανίνες στα φύλλα του ευκάλυπτου του δίνουν στυπτικές ιδιότητες, με αποτέλεσμα να είναι ιδανικά σε αφέψημα για τη διάρροια, τη δυσεντερία και τις μικροαιμορραγίες.

Τα φύλλα σε αφέψημα είναι επίσης ισχυρό αποχρεμπτικό, αντιπυρετικό, σπασμολυτικό και αντινευραλγικό.

Τα αιθέρια έλαια των διαφόρων ειδών ευκαλύπτου έχουν μικρές διαφορές στις θεραπευτικές τους ιδιότητες αλλά όλα είναι ισχυρά αντισηπτικά. Έτσι βοηθάνε αποτελεσματικά σε βακτηριακές και ιογενείς προσβολές. Δροσίζει το σώμα μας και βοηθά στην εξασθένηση των πυρετών.

Η χρήση του έχει αποτέλεσμα και σε συναισθηματικό επίπεδο μια και τονώνει και αναζωογονεί. Καθαρίζει και διεγείρει το μυαλό και βοηθά στην αντιμετώπιση της υπνηλίας. Χρησιμοποιείται με εισπνοές, εξατμιστήρες, λουτρά, επαλείψεις ή μασάζ.

Η χρήση του αιθέριου ελαίου σε προβλήματα αναπνευστικά βοηθά στην αντιμετώπιση κρυολογημάτων, γρίπης, λοιμώξεων του λαιμού, ιγμορίτιδας και πονοκεφάλων που προέρχονται από συμφόρηση. Ανακουφίζει από τον δυνατό, ξηρό βήχα, μετριάζει τη δύσπνοια του άσθματος και της βρογχίτιδας απελευθερώνοντας τη βλέννα.

Η επίδραση του ευκαλύπτου στο δέρμα είναι δροσιστική και αντισηπτική. Είναι αποτελεσματικός στη θεραπεία των καλόγερων, των σπυριών, των ψειρών της κεφαλής και του απλού έρπη με επιθέματα ή επαλείψεις. Όπως είπαμε όμως έχει σημασία η σωστή αραίωση του ανάλογα με τη χρήση του.

Χρήση Αιθέριου Έλαιου: Για κομπρέσες χρησιμοποιούμε 2 ml έλαιο σε 100 ml νερού. Τις τοποθετούμε σε φλεγμονές, επώδυνες αρθρώσεις και εγκαύματα.

Σε γαργάρες διαλύουμε 5 σταγόνες από το αιθέριο έλαιο σε ένα ποτήρι νερό. Αναμειγνύουμε καλά και κάνουμε γαργάρες για τις λοιμώξεις του λαιμού.
Για εντριβή θώρακα διαλύουμε 0,5-2 ml ελαίου σε 25 ml αμυγδαλέλαιο για κρυολογήματα, άσθμα και γρίπη.
Για μασάζ βάζουμε 20 σταγόνες έλαιο ευκαλύπτου και 10-20 σταγόνες έλαιο δενδρολίβανου σε 20 ml αμυγδαλέλαιο για τους πόνους των ρευματικών ή των αρθριτικών.

Το έλαιο ευκάλυπτου επίσης συνδυάζεται πολύ καλά με το έλαιο από θυμάρι.

ΧΕΝΑ

Η χένα είναι φυτικό Προϊόν.προέρχεται από ένα μικρό θάμνο ή δένδρο που ευδοκιμεί σε ξεστά και ξηρά κλίματα.Τα φύλλα συλλέγονται, αποξηραίνονται και μετατρέπονται σε σκόνη η οποία όταν αναμειγνύεται με κάποιο υγρό, μετατρέπεται σε πάστα που μπορεί να χρωματίσει το δέρμα, τα μαλλιά και τα νύχια. Η λέξη henna προέρχεται από την αραβική ονομασία για το φυτό Lawsonia Inermis. Στην Βόρεια Ινδία , στο Πακιστάν και στο Μπαγκλαντές ονομάζεται Mehndi.Στη Μαλαισία την συναντάμε ως Gorintaaku.Στην Νότια Ινδία, στη Σιγκαπούρη και στη Σρι Λάνκα όπου χρησιμοποιούν φρέσκα φύλλα την ονομάζουν Marudhaani.Την χένα την χρησιμοποιούσαν για να βάφουν τα μαλλιά ή τα γένια τους, αλλά και να στολίσουν με σχέδια την επιδερμίδα τους σε εορτασμούς, σε γά-μους και θρησκευτικές τελετές στην ανατολική Μεσόγειο από την Εποχή του Ορείχαλκου. Στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης έχουν βρεθεί τοιχογραφίες που χρονολογούνται πριν την έκρηξη του ηφαιστείου το 1680 π.Χ, οι οποίες απεικονίζουν νεαρές γυναίκες με χένα στα νύχια και στις παλάμες τους.Σήμερα καλλιεργείται κυρίως στη δυτική Ινδία, στο Πακιστάν, στο Μαρόκο, στην Υεμένη, στο Αφγανιστάν, στη Σομαλία, στο Σουδάν και στη Λιβύη.Η χένα παράγει ένα κόκκινο-πορτοκαλί μόριο, με την ονομασία Lawsone που βρίσκεται στα φύλλα του φυτού, και σε υψηλότερη συγκέντρωση στους μίσχους.Έχει την ιδιότητα να δημιουργεί δεσμούς με τις πρωτεϊνες και με αυτό τον τρόπο μπορεί να δώσει χρώμα στην επιδερμίδα, στα μαλλιά, στα νύχια, αλλά και να χρησιμοποιηθεί ως βαφή για μάλλινα,μεταξωτά και δερμάτινα υφάσματα. Η περιεκτικότητα στα φύλλα του φυτού εξαρτάται από το έδαφος και τις κλιματολογικές συνθήκες (ποσοστό από 1% έως 4%).¨Όταν αναμιχθεί με ελαφρά όξινο υγρό, η χένα μπορεί να χρωματίσει το δέρμα , τα μαλλιά και τα νύχια, καθώς η ουσία lawsone αντιδρά με την κερατίνη (βασική πρωτεϊνη των μαλλιών και του δέρματος)με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα κοκκινο-καστανό χρώμα.

ΜΕΛΙΣΣΟΧΟΡΤΟ

Είναι θάμνος μικρός που φύεται στην Νότια Ευρώπη και κυρίως στις Ανατολικές ακτές της Μεσογείου. Φύεται σε όλη την Ελλάδα. Τα φύλλα είναι μεγάλα με οδοντωτό ωοειδές σχήμα, τα δε ανθάκια του λευκά, μικρά, ξεπροβάλλουν πολλά μαζί από τις ρίζες των φύλλων. Όλο το φυτό αλλά κυρίως τα φύλλα, απελευθερώνουν ένα ωραίο άρωμα που μοιάζει με το άρωμα του λεμονιού.

Το μελισσόχορτο εκλύει ένα παχύρευστο νέκταρ που έλκει τις μέλισσες, οι οποίες με την σειρά τους, σαν ένα ευχαριστώ για την δυναμωτική και εύγευστη τροφή, συμβάλλουν στην γονιμοποίηση και εξάπλωσή του.

Το μικρό αλλά θαυματουργό βοτάνι βοηθάει την λειτουργία της καρδιάς και ηρεμεί τους έντονους παλμούς της. Διώχνει μακριά την θλίψη και το άγχος!!! Χαλαρώνει και τονώνει το νευρικό σύστημα, δυναμώνει την μνήμη και διευκολύνει τον ύπνο. Η αντισπασμωδική και χαλαρωτική του δράση το κάνει αποτελεσματικό σε σπασμούς της κοιλιακής χώρας, όπως φουσκώματα, πόνοι στο στομάχι, πόνοι περιόδου. Δρα και στο αναπνευστικό, επιδρώντας θετικά στις κρίσεις άσθματος και στον βήχα. Εξωτερικά, επουλώνει πληγές και θεραπεύει νευραλγίες και θλάσεις .

ΣΑΛΕΠΙ

Το Σαλέπι είναι ένα είδος ορχιδέας που φύεται στα βουνά των Βαλκανίων και της Μικράς Ασίας. Το ρόφημα Σαλέπι παράγεται από τους βολβούς του φυτού. Επιστημονικά ονομάζεται <όρχης ο γραπτος> και στη λαϊκή γλώσσα σερνικοβότανο. Κατά την μυθολογία, ο Όρχις ήταν γιος μιας νύμφης και ενός Σάτυρου, που καταδικάστηκε να γίνει φυτό επειδή βίασε μια ιέρεια στη διάρκεια των Βακχικών μυστηρίων. Ο Θεόφραστος ήταν ο πρώτος που αναφέρθηκε στην αρχαιότητα για τις ορχιδέες και τους έδωσε την ονομασία τους από το σχήμα του βολβού τους. Το σαλέπι είναι γνωστό σαν βότανο από τον Ασκληπιό και τον Ιπποκράτη. Βγαίνει από το σπόρο άγριας ορχιδέας και εικάζεται πως το πήρανε οι Μικρασιάτες μαζί τους όταν φύγανε. Το Σαλέπι φτιάχνεται από τις ρίζες ενός φυτού, γνωστού από αιώνες πριν με το όνομα Όρχις ή Σερνικοβότανο. Του απέδιδαν αφροδισιακές ιδιότητες και πίστευαν ότι χάριζε στις γυναίκες αρσενικά παιδιά.

Όμως είναι ακόμα πολλά και θαυμαστά τα οφέλη που προσφέρει το ευωδιαστό αυτό ρόφημα.

Είναι θερμαντικό, προληπτικό του κρυολογήματος και της γρίπης, φτιάχνει το κρυωμένο στομάχι. Εξ’ αιτίας μιας κολλώδους ουσίας που περιέχει, είναι άριστο μαλακτικό κατά του βήχα και όλων των παθήσεων του θώρακα, του στομάχου και των εντέρων. Ασθενείς με βαριάς μορφής δυσεντερίες, επέζησαν με μοναδική τροφή τους, επί μήνες, το Σαλέπι.

Είναι πλούσιο σε άμυλο και μεταλλικά άλατα (φώσφορο και ασβέστιο), γι’ αυτό τονώνει ολόκληρο τον οργανισμό. Πολύτιμο γι’ αυτούς που βρίσκονται σε περίοδο ανάρρωσης. Χάρη στην προσθήκη και των μυρωδικών (κανέλας, γαρίφαλου, πιπερόριζας), κατευνάζει τα νεύρα, διώχνει το άγχος και την κούραση, χαρίζει ευεξία και εγρήγορση και φαίνεται να εντείνονται οι τονωτικές και αφροδισιακές του ιδιότητες.

ΤΟ ΣΑΛΕΠΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΗ είναι ένα έτοιμο μίγμα φυσικού Σαλεπιού, με τη ζάχαρη και όλα τα μυρωδικά, φτιαγμένο με το ίδιο μεράκι και την ίδια τέχνη που το έφτιαχνε και ο παππούς μας, ο κυρ-Γιώργης ο Πολίτης και με την ίδια παλιά συνταγή που κι εκείνος την έμαθε από τον δικό του παππού.

Εσείς μπορείτε να το απολαύσετε πολύ εύκολα και γρήγορα, αν διαλύσετε καλά ένα γεμάτο κουταλάκι του γλυκού από το ευωδιαστό μίγμα, σ’ ένα μέτριο φλιτζάνι βραστό, καυτό νερό. Η πυκνότητα και η γλυκύτητα του ροφήματός σας, ίσως και η προσθήκη γάλακτος, αφήνεται στη δική σας επιλογή.

ΘΡΟΥΜΠΙ

Το θρούμπι χρησιμοποιείται ως μπαχαρικό και αρωματικό στη μαγειρική αλλά και ως αφέψημα (ρίχνουμε 1 κουταλάκι του γλυκού σε ένα φλιτζάνι νερό και το βράζουμε για 5-10 λεπτά).Φυτρώνει κυρίως στα νησιά.Ανήκει στην ίδια οικογένεια και έχει πολλά κοινά με τη ρίγανη και το θυμάρι.Ως ρόφημα είναι ιδιαίτερα ευεργετικό για το στομάχι και το πεπτικό σύστημα καθώς διώχνει τα αέρια, είναι χωνευτικό, βοηθάει σε περιπτώσεις γαστρικής ατονίας, νευρικής δυσπεψίας και σε σπασμούς του εντέρου.

ΤΙΛΙΟ - ΦΛΑΜΟΥΡΙ

Η φλούδα της Φλαμουριάς είναι στυπτική και τονωτική. Το αφέψημα της (άοσμο και λίγο πικρό) χρησιμοποιείται σε ρευματισμούς κι αρθριτικά (διαλύει το ουρικό οξύ), αλλά και σε υδροπικία, κυστίτιδα, δυσκοιλιότητα, δυσπεψία, διαλεί¬ποντες πυρετούς, στην απόφραξη της σπλήνας και του ήπατος. Τα φύλλα είναι ελαφρά διουρητικά και αντιπυρετικά. Το έγχυμα των φύλλων πίνεται λίγο-λίγο, όλη τη μέρα. Το αφέψημα των φύλλων, που γίνεται με άσπρο ξερό κρασί, έχει τη φήμη ότι διαλύει τις πέτρες των νεφρών και διώχνει τις ημικρανίες. Οι καρποί της Φλαμουριάς θεωρούνται πιο «δραστικοί» από τη φλούδα και τα φύλλα κατά των αέριων.

ΑΛΟΗ ΒΕΡΑ

Γνωστή και ως «φυτό της αθανασίας», αγαπημένη της Ιατρικής και της κοσμετολογίας, η αλόη είναι στην πραγματικότητα το θαυματουργό φυσικό συστατικό για άψογο δέρμα. Με ενυδατικές, ρυθμιστικές, καθαριστικές και θεραπευτικές ιδιότητες, κατάλληλη για κάθε τύπο επιδερμίδας, είναι το φυτό που διαθέτει το μακρύτερο ίσως κατάλογο χρήσης στη διεθνή ιατρική βιβλιογραφία.
Αν και η Δύση ανακάλυψε τις θεραπευτικές ιδιότητες της αλόης τα τελευταία χρόνια, είναι ήδη γνωστό ότι το καταπληκτικό αυτό φυτό μπορεί να αντιμετωπίσει πάνω από εξήντα διαφορετικές παθήσεις πολλές από τις οποίες δερματικές ενώ βρίσκεται ακόμη στα ερευνητικά εργαστήρια, με τους ειδικούς να ανακαλύπτουν όλο και περισσότερες θαυματουργές εφαρμογές της. Ο χυμός της, αραιωμένος σε νερό ή γάλα, δημιουργεί ένα τονωτικό και δυναμωτικό ποτό. Επίσης, τα συστατικά της δυναμώνουν το ήπαρ, βοηθούν την πέψη, αναζωογονούν το ανοσοποιητικό σύστημα, ενώ πρόσφατες μελέτες μιλούν και για την ικανότητα αντιμετώπισης μορφών καρκίνου, διαβήτη και ηπατίτιδας.