αρωματικά - φαρμακευτικα φυτά και βότανα

Κυριακή 5 Ιουνίου 2011

Πριμούλα


Η λατινική ονομασία του βοτάνου είναι Primula veris (Πριμούλα η εαρινή) ή Primula officinalis (Πριμούλα η φαρμακευτική) ή acaulis ή vulgaris ή scaveoles ή columnae.
Ανήκει στην οικογένεια των Πριμουλιδών ή Ηρανθιδών. Περιέχει 425 είδη από τα οποία τα 334 βρίσκονται στα Ιμαλάια και την Κίνα, ενώ στην Ευρώπη υπάρχουν 33 είδη του φυτού. Στη χώρα μας το συναντούμε με τις ονομασίες Παναγίτσα, Παναγούδα, Πασχαλούδα, Ηρανθές, Δρακάκι.
Είναι διαδεδομένο σε ξερά λιβάδια, αραιά δάση και φράχτες. Στην Κρήτη το βρίσκουμε στα δυτικά του νησιού, σε υγρές τοποθεσίες και σε ορεινά δάση με φυλλοβόλα δέντρα.
Είναι φυτό ποώδες και πολύχρονο.
Το ύψος του κυμαίνεται από 15 έως 30 εκατοστά και φυτρώνει κύρια στις ορεινές περιοχές.
Τα φύλλα φυτρώνουν από τη βάση του φυτού σε ρόδακα, έχουν μίσχο χονδρό, σχήμα αυγοειδές, είναι τριχωτά (στην κάτω επιφάνεια) και ρυτιδωμένα.
Τα άνθη είναι χρυσοκίτρινα (μοιάζει το χρώμα τους με τον κρόκο του αυγού και οι άκρες τους είναι πορτοκαλόχροες),
αρωματικά (θυμίζουν μέλι ή την γαλακτώδη ανάσα του μωρού παιδιού), με σωληνοειδή κάλυκα και φυτρώνουν πολλά μαζί σαν ομπρέλα στην άκρη του μακριού ανθοφόρου άξονα. Είναι ερμαφρόδιτα και επικονιάζονται από τις μέλισσες. Άνθη και φύλλα είναι εδώδιμα.
Ο καρπός του φυτού είναι κάψα και η ρίζα είναι σκούρα διακλαδιζόμενη.
Πολλά είδη καλλιεργούνται ως ανθοκομικά φυτά. Η Πρίμουλα των κήπων έχει μικρή θεραπευτική αξία. Είναι μελιτογόνο φυτό. Το Ηρανθές είναι ένα εξαιρετικό χαλαρωτικό και ηρεμιστικό βότανο, γενικής χρήσης. Δυναμώνει την καρδιά και το νευρικό σύστημα. Καθαρίζει το αίμα και βοηθά σε ρευματισμούς και ουρική αρθρίτιδα. Καταπραΰνει τις αντιδράσεις στο στρες και την ένταση, χαλαρώνει τη νευρική υπερδιέγερση και διευκολύνει τον ξεκούραστο ύπνο. Βοηθά σε περικαρδίτιδα, υδρωπικία, πέτρες στα νεφρά, βρογχίτιδα, κρυολόγημα και τον βήχα. Δρα θετικά σε νευρικούς πονοκεφάλους και αϋπνία.
Δεν έχουν όμως όλα τα μέρη του φυτού τις ίδιες ιδιότητες.
Τα άνθη του φυτού δεν περιέχουν σαλυκιλικά και σαπωνίνες. Για τον λόγο αυτό έχουν έντονα διαφορετικές ιδιότητες από την ρίζα. Τα πέταλα είναι ιδανικά για καταστάσεις υπερδιέγερσης και αϋπνίας (ιδιαίτερα σε παιδιά) λόγω της κατασταλτική ικανότητας που έχουν. Είναι επίσης στυπτικά και εφιδρωτικά και μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε εμπύρετα κρυολογήματα με πονοκέφαλο και ρινική συμφόρηση. Βοηθούν σε προβλήματα άσθματος και αλλεργικών καταστάσεων. Το αιθέριο έλαιο που παράγεται από τα άνθη δρα εναντίον των εκχυμώσεων και τους μώλωπες.
Η ρίζα είναι διεγερτική αποχρεμπτική, σπασμολυτική, αντιφλεγμονώδης και στυπτική. Περιέχει τις τριτερπενοειδείς σαπωνίνες οι οποίες έχουν έντονη αποχρεμπτική δράση. Για την ιδιότητα αυτή παλαιότερα αποξήραιναν τη ρίζα την κονιοποιούσαν και την χρησιμοποιούσαν για να προκαλέσουν φτάρνισμα. Οι σαπωνίνες μπορούν και αραιώνουν το φλέγμα βοηθώντας στην απομάκρυνσή του. Χρησιμοποιείται στη θεραπεία του χρόνιου βήχα (ειδικά αυτών που συνδέονται με χρόνια βρογχίτιδα και καταρροϊκή συμφόρηση), γρίπη και άλλων εμπύρετων καταστάσεων. Διεγείρει και θερμαίνει τους πνεύμονες και είναι αποτελεσματική όταν υπάρχει άφθονο κολλώδες λευκό φλέγμα που είναι ενδεικτικό ψυχρής κατάστασης. Το αφέψημα της ρίζας χρησιμοποιείται σε κομπρέσες για τις πονεμένες αρθρώσεις, ιδίως στα αρθριτικά, για να μαλακώσει τον πόνο και να μειώσει το πρήξιμο.
Η ρίζα επίσης είναι απαλά διουρητική, αντιρρευματική και δρα εναντίον της πρόκλησης θρόμβων στο αίμα.
Τα φύλλα έχουν ιδιότητες παρόμοιες με της ρίζας αλλά πολύ πιο αδύνατες.
Για προβλήματα που έχουν σχέση με το στρες συνδυάζεται με όλα τα χαλαρωτικά νευροτονωτικά όπως το Τίλιο και η Σκουτελλάρια. Για τον βήχα συνδυάζεται καλά με το Βήχιο και το Γλυκάνισο.
Στην ομοιοπαθητική χρησιμοποιούν το βάμμα που λαμβάνεται από το νωπό φυτό στις περιπτώσεις των νεφρικών παθήσεων και νευραλγιών.Προφυλάξεις:
Αποφεύγουμε τη χρήση της ρίζας αν έχουμε ευαισθησία στην ασπιρίνη. Δεν παίρνουμε υψηλές δόσεις κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης επειδή μπορεί τα άνθη ή η ρίζα του φυτού να διεγείρουν τη μήτρα. Ασθενείς που λαμβάνουν βαρφαρίνη ή άλλα φάρμακα για την αραίωση του αίματος δεν πρέπει να χρησιμοποιούν το βότανο.

ΓΚΙ Ή ΙΞΟΣ


Ο ιξός είναι ενδημικό φυτό της Ευρώπης και της Νοτιοδυτικής Ασίας. Είναι γνωστός και σαν γκι (gui) ή European Mistletoe για να ξεχωρίζει από τα άλλα είδη του γένους. Ο ιξός ανήκει στην οικογένεια των Βισκοειδών (Viscaceae), είναι (ημι)παρασιτικό φυτό που αναπτύσσεται στα κλαδιά κάποιων φυλλοβόλων ή και κωνοφόρων δέντρων. Τα κλαδιά του έχουν μήκος 30 - 100 εκατοστά με διχοτομημένες διακλαδώσεις, τα άνθη του είναι δυσδιάκριτα κιτρινοπράσινα και ο καρπός του είναι λευκός ή κίτρινος.


Θεραπευτικές Ιδιότητες: Χρησιμοποιείται στη βοτανοθεραπεία για την αντιμετώπιση πονοκεφάλων, ημικρανιών και διάφορων κρίσεων (νευρώσεις, υστερίες), δύσπνοιας, θολώματος των ματιών βόμβων, άσθματος, ως χαλαρωτικό σε νευρική ταχυκαρδία, κατά της υπέρτασης και της αρτηριοσκλήρωσης, για την θεραπεία προβλημάτων του κυκλοφορικού και του αναπνευστικού συστήματος όπως και για όγκους ακόμη και κακοήθεις καθώς φαίνεται ότι σκοτώνει τα καρκινικά κύτταρα και ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα. Βοηθά επίσης σε περιπτώσεις εμμηνόπαυσης, σε νεφρίτιδες αλλά και σε καταστάσεις επιληψίας.

Χρήση: Τα κλαδάκια, τα φύλλα και οι καρποί του ιξού χρησιμοποιούνται για να παραχθεί ένα εκχύλισμα, το οποίο ο ασθενής μπορεί να λάβει από το στόμα. Ωστόσο πρέπει να λαμβάνεται σε μικρές ποσότητες λόγω της τοξικότητάς του.